Wyobraź sobie świat, w którym stopniowo zapominasz najpierw pojedynczych słów, potem nazw przedmiotów, a w końcu nie poznajesz twarzy swoich bliskich… Budzisz się rano i nie wiesz gdzie jesteś, wydaje ci się, że jest to obce, nieprzyjazne miejsce, a otaczający ludzie wrodzy… Chcesz coś powiedzieć, ale głos grzęźnie ci w gardle, nie potrafisz przypomnieć sobie najprostszych słów…

To rzeczywistość, z którą na co dzień borykają się chorujący na Alzhaimera i ich bliscy.

W wyniku zwyrodnienia układu nerwowego oraz nieprawidłowego funkcjonowania komórek następuje postępujące otępienie. Najczęściej zapadają na nią osoby starsze, po ukończeniu 65 roku życia. Choroba powoduje uszkodzenia w korze mózgowej, co prowadzi do kłopotów z mową, pamięcią czy myśleniem, aż do całkowitej dysfunkcji. I chociaż nadal nie ma skutecznego na nią lekarstwa, istnieją preparaty oraz niefarmakologiczne metody postępowania, mające na celu złagodzenie jej skutków i spowolnienie rozwoju.

Zanim sięgniesz po leki

Niefarmakologiczne leczenie choroby Alzhaimera zalecane jest w jej początkowej fazie, a następnie równolegle z zażywaniem preparatów.

Polegać ono będzie na oznaczaniu poszczególnych miejsc w domu dobrze czytelnymi symbolami oraz odpowiednim oświetleniu pomieszczeń. Dzięki temu chory ma mniejsze kłopoty z orientacją, co wpływa na jego lepsze psychiczne samopoczucie. Przyklejajmy małe, żółte karteczki z nazwami sprzętów czy mebli; w ten sposób nie tylko również zmniejszymy dezorientację, lecz także pomożemy choremu w ćwiczeniu pamięci.

Warto także zapisać chorego na terapię i regularne spotkania z psychologiem oraz rehabilitantem.

Farmakologia

Niestety, w przebiegu omawianej choroby nadchodzi moment, gdy włączenie leków staje się niezbędne.

Na początkowym etapie choroby stosuje się leki zwiększające aktywność układu cholinergicznego, poprawiające pamięć i aktywność umysłową. Kolejno podaje się leki, zwiększające stężenie neuroprzekaźnika w postaci acetylocholiny oraz memantynę.

Wpływa ona znacząco na poprawę funkcji poznawczych i hamuje rozwój choroby. Ze względu na rosnącą agresję w zachowaniu chorego, wynikającą z jego dezorientacji, w zaostrzonych stanach podaje się leki uspokajające i nasenne. Jeśli natomiast u chorego obserwuje się stany depresyjne, leczy się je podobnymi preparatami, co u ludzi, nie chorujących na Alzhaimera.