Leczenie choroby Parkinsona

Najważniejsze miejsce w leczeniu choroby Parkinsona przypada niewątpliwie farmakoterapii. Jest to metoda, która spektakularnie znosi objawy choroby. Wiele objawów tej choroby dobrze reaguje na leczenie poza-farmakologiczne. U części osób, zwykle w zaawansowanej chorobie, przydatne jest leczenie neurochirurgiczne.

 

Metody leczenia choroby Parkinsona

 

1. Farmakoterapia

2. Poza-farmakologiczne leczenie:

• Fizjoterapia

• Ćwiczenia 

• Terapia zajęciowa

• Terapia zaburzeń mowy

• Dieta 

• Edukacja
  
  

3. Leczenie neurochirurgiczne 

Fizjoterapia w chorobie Parkinsona jest ukierunkowana na poprawę sprawności. Celowe jest by chorzy przed fizjoterapią skorzystali z porady lekarza chorób wewnętrznych lub kardiologa (nadciśnienie, choroba serca) by określić wydolność organizmu.

Warto zasięgnąć porady fizjoterapeuty, który ma doświadczenie w opiece nad chorymi z parkinsonizmem. Chorzy z chorobą Parkinsona mają różnie nasilone objawy i różne problemy przez co potrzebują indywidualnego zestawu ćwiczeń.

Fizjoterapeuta ma do zaproponowania ćwiczenia zmniejszające sztywność mięśni i spowolnienie (ćwiczenia rozciągające, zwiększające zakres ruchu, doskonalące wykonywanie ruchów dowolnych), poprawiające chód (wydłużanie kroku, metody zmiany kierunku, poszerzenie podstawy chodu).

W bardziej zaawansowanej chorobie proponuje się ćwiczenia zapobiegające nieprawidłowej postawie ciała, poprawiające stabilność postawy, równowagę i chód oraz reedukację czynności sprawiających kłopot (nauka wstawania z krzesła, chodzenia po schodach).

Przydatne bywa wyuczenie technik relaksacyjnych zmniejszających drżenie i uczucie wewnętrznego napięcia i lęk. Terapią taką zajmuje się psychoterapeuta.

Logopeda może zaproponować ćwiczenia mimiczne mięśni ust i twarzy, ćwiczenia artykulacyjne i głosowe poprawiające mowę. Cicha mowa i zaburzenia artykulacji mogą być jednym z pierwszych objawów choroby Parkinsona i nasilają się w czasie jej trwania. Terapię mowy dobrze rozpocząć pod opieką logopedy i kontynuować ćwiczenia w domu pamiętając, że wczesne rozpoczęcie terapii jest szczególnie efektywne. W zestawie ćwiczeń powinny znaleźć się: 

 

• ćwiczenia poprawy artykulacji

• właściwej modulacji głosu

• zwiększenia siły głosu

• ćwiczenia zmniejszające sztywność mięśni ust i twarzy

• ćwiczenia fonacji

• ćwiczenia oddychania

 

Korzystne bywa wykorzystanie elementów terapii zajęciowej mające na celu maksymalizację niezależności od otoczenia i ułatwienie wykonywania czynność życia codziennego. W trakcie terapii zajęciowej opiekunowie mogą się nauczyć, w jaki sposób ułatwić sobie wykonywanie wielu czynności opiekuńczych, otrzymać wskazówki jak dostosować dom lub miejsce pracy do potrzeb chorego, jak zaadaptować sprzęty domowe itp.

Dieta ma ważne znaczenie w chorobie Parkinsona szczególnie w zaawansowanej. W przypadkach z nasilonymi zaburzeniami ruchowymi, słabą odpowiedzią na leki warto zasięgnąć porady neurologa i dietetyka w zakresie odpowiedniej diety, częstości i objętości spożywanych posiłków i przede wszystkim godzin ich spożywania, co może mieć podstawowe znaczenie w leczeniu choroby. 

Leczenie neurochirurgiczne 

W chorobie Parkinsona i w leczeniu drżenia stosuje się obecnie dwa typy zabiegów: zabieg tzw. ablacji i zabiegi wszczepiania elektrody. Tak jak w leczeniu farmakologicznym choroby Parkinsona tak w leczeniu operacyjnym - w każdym przypadku podejmuje się indywidualną decyzję, co do rodzaju zabiegu.

Zabiegi te wykonuję się u chorych po przeprowadzeniu szczegółowych konsultacji neurologa, psychologa, neurochirurga (link konsultacje specjalistyczne). Dobra kwalifikacja jest jednym z kluczowych elementów powodzenia leczenia neurochirurgicznego.

PAMIĘTAJ!

 

• Bądź aktywny 

 

Spaceruj – przejdź codziennie przynajmniej 100m, sprzątaj, rób zakupy - to też forma ćwiczeń

 

• Najlepszy efekt – regularne ćwiczenia od początku choroby

 

Powtarzaj indywidualnie dobrane schematy ćwiczeń przynajmniej 3 x w tygodniu przez 40 minut

 

• Ćwicz także pamięć

 

Uwaga Internet!

 

Leczenie choroby Parkinsona musi być indywidualnie dostosowane dla każdego chorego – to co jest dobre dla jednej osoby wcale nie musi być dobre dla drugiej

 

• Czasem chorzy sami stawiają sobie rozpoznanie na podstawie przeczytanych informacji z popularnych gazet i próbują się leczyć u lekarza rodzinnego, który nie jest odpowiednim specjalistą do leczenia tych problemów. W konsekwencji nierzadko obserwuje się przypadki kilkunastoletniego, niepotrzebnego zażywania leków parkinsonowskich u osób z drżeniem innego pochodzenia!

 

Leczenie i rozpoznawanie choroby Parkinsona warto prowadzić u lekarzy specjalizujących się w zaburzeniach pozapiramidowych (parkinsonowskich)