Polineuropatia cukrzycowa

Polineuropatia cukrzycowa jest jednym z najczęstszych i najniebezpieczniejszych powikłań długotrwałej cukrzycy. Dochodzi do niego w chwili, kiedy nerwy obwodowe zostają uszkodzone na skutek wysokiego stężenia glukozy we krwi czyli hiperglikemii. Nadprodukcja glukozy, a tym samym jej duże stężenie we krwi, powodują zmiany komórek nerwowych.

U pacjentów zwykle spotykamy dwa typy polineuropatii cukrzycowej, tj.: czuciowo-ruchowa oraz autonomiczna.

Pierwsza z nich symetryczna przewlekła neuropatia czuciowo-ruchowa dotyka niemal ¾ przypadków a cechuje się:

• zaburzeniem w obrębie dłoni i stóp;
• bolesnymi skurczami mięśniu i napady bólu kończyn;
• przeczulicą skóry szczególnie stóp nasiloną w nocy;
• ubytkiem czucia powierzchniowego jak i głębokiego;
• osłabieniem mięśniowym – spadkiem siły mięśni aż do zaników mięśniowych zwłaszcza w obrębie stóp;
• osłabieniem lub zawieszeniem odruchów ścięgnistych;
• zmianami skórnymi takimi jak przebarwienia a nawet owrzodzenia;

Symptomy te są niepokojące, ponieważ prowadzić mogą do zwiększonego ryzyka rozwoju tzw. stopy cukrzycowej.

Jak widać w przebiegu tej choroby dochodzi więc do utraty czucia dotyku, wibracji, temperatury i bólu, drętwienia, kłucia, odczucia zimnych bądź gorących stóp.

Drugim typem jest neuropatia autonomiczna. Jej objawy powstają w wyniku uszkodzenia autonomicznej części układu nerwowego, która odpowiada za unerwienie naczyń i narządów wewnętrznych a symptomy, które występują zależą od miejsca ataku na dany układ. W jej przebiegu wyróżniamy:

• stałą przyspieszoną akcję serca 100 uderzeń na minutę (tachykardia);
• spadek ciśnienia skurczowego krwi ≥20 mmHg po spionizowaniu – hipotermia ortostatyczna;
• zaburzenia rytmu serca;
• biegunki, zaparcia a czasem nudności i wymioty;
• zaburzenia opróżniania żołądka;
• częste oddawanie moczu, parcia i nietrzymanie moczu;
• zaburzenia erekcji;
• zaburzenia akomodacji źrenic;
• pocenie w obrębie skóry głowy i szyi przy równoczesnym niedostatecznym wydzielaniu potu w obrębie skóry stóp.

Polineuropatię autonomiczną lekarz może rozpoznać dzięki wykonaniu takich badań jak m.in. EKG, gastroskopii i kolonoskopii.

Przesiewowe badania w kierunku obu tych typów polineuropatii cukrzycowej przy cukrzycy typu B powinno wykonywać się co roku a przy typie A co 5 lat.

Przedstawione symptomy i ból im towarzyszący w znacznym stopniu przyczyniają się do pogorszenia komfortu życia pacjenta. Mając na uwadze, że hiperglikemia indukuje wręcz wewnętrzne zaburzenia i prowadzi do zapalenia w obrębie ściany naczyniowej celowym jest więc utrzymanie równowagi w gospodarowaniu glukozą, utrzymanie trójglicerydów i cholesterolu we krwi w zalecanych normach.

Wczesne rozpoznanie i wdrożenie leczenia może zapobiec pogłębieniu się uszkodzeń układu nerwowego. W czasach epidemii otyłości wskazany jest również dla pacjentów cukrzycowych ze zdiagnozowaną polineuropatią umiarkowany ruch, zrównoważona dieta oraz opieka lekarza diabetologa i stała kontrola neurologa.

Warto podkreślić, że ulga w dolegliwościach i poprawa jakości życia pacjenta jest celem naszego zespołu leczącego.